Het portaal naar een andere wereld

Het portaal naar een andere wereld

Kinderen houden het meest van spelen. Spelen is niets anders dan een voorbereiding op iets wat je uiteindelijk wil zijn. Ik bedoel geen titel, status, beroep of opleiding, maar het zijn wie je diep in je hart bent. Als je aan het spelen bent wordt je tijdelijk één met je omgeving. Je komt in het tussengebied van de beleving terecht. Spelen is een oefening. Het is geen vlucht of een afleidingen, maar een ontdekking van de plek waar je thuis hoort. Het vervelende van spelen is dat je na het spelen weer terugkomt in een wereld die gemaakt is door anderen. Er is in onze maatschappij altijd iemand die je er weer uittrekt en dat is juist niet de bedoeling. Uiteindelijk verleer je het spelen en kan je het hierdoor niet verder ontwikkelen. Het is de kunst om het spelen echt te maken. Bij kinderen is het spelen nog een spel. Deze is gemaakt van fantasie en verbeeldingskracht. Je spreekt van levenskunst als je van dit spel werkelijkheid kunt maken. 

Door te spelen kom je in een wereld terecht waar alles mogelijk is. Als je het spelen speelt, dan sta je nog ver van deze wereld af. Kinderen hebben het vermoeden dat deze wereld bestaat en verlangen erna. Niemand leert ze dat ze gelijk hebben en dat je ook kunt kiezen om definitief in deze wereld terecht te komen. Je speelt het dan niet meer, maar je bent er dan gewoon. Het is nu nog de wereld waar uitvinders, genieën, wereldverbeteraars en kunstenaars leven, maar het is uiteindelijk de bedoeling dat alle mensen daar gaan leven. Misschien vind je dat een gek idee en dat is het ook. Gek zijn is anders zijn en dat zijn we daar allemaal. We kunnen daar helemaal onszelf zijn en ons verder ontwikkelen. Het is de plek waar we allemaal thuis horen. 

We hebben dus speelles nodig om steeds dieper in deze dimensie terecht te komen. Speelles klinkt raar, maar zonder begeleiding word je er door de buitenwereld weggetrokken. Doordat we het spelen niet hebben verder ontwikkeld komen we als volwassenen nooit op de plek waar we thuis horen. We zijn niet in staat om de omgevingswereld en je innerlijke wereld op een natuurlijke manier op elkaar af te stemmen. Op deze manier is onze huidige maatschappij enorm misvormd. Mensen ervaren een leegte in hun zijn en de wereld is hierdoor onevenwichtig. We hebben nu een wereld van uitersten gecreëerd, omdat we de kracht niet hebben om te streven naar een fijne balans. Door inzicht te krijgen in de werking van een natuurlijk creatieproces en deze toe te passen ontstaat er een balans tussen alle uitersten.

Spelen is een portaal naar de wereld waar je thuishoort. Het is dus van belang om het spelen verder te ontwikkelen. Je kunt pas echt over volwassenheid spreken als je deze kunst onder de knie hebt. We moeten leren door te spelen, zodat we bewust worden van de wereld waar we dan in terecht zijn gekomen. Het is de bedoeling om daar je thuis en je leven op te bouwen. Helaas worden we steeds weer terug gezogen naar een plek waar we een enorme leegte ervaren. We consumeren en zoeken afleiding om dit nare gevoel maar niet te hoeven voelen. We weten allemaal dat het anders zou moeten, maar niemand leert ons hoe. Ook ik heb van kinds af aan deze leegte gevoeld en op alle mogelijke manier weggedrukt. Totdat ik het diepste punt in mijn leven had bereikt. Daar in de diepste diepte kwam ik het enorme verlangen en het vermoeden naar een andere wereld weer tegen dat ik als kind bij me droeg. Het gevoel dat ik een buitenaards wezen was en hier helemaal niet thuis hoorde. Dat gevoel klopte helemaal. De mensen hebben een wereld gecreëerd op een hele verkeerde manier. Deze wereld is vooral uit angst ontstaan en dus niet op een natuurlijk manier. De ontdekking en toepassing van het natuurlijke creatieproces heeft mij vrijheid, geloof, vertrouwen, levenslust en rust gebracht. Ik heb mijn thuis gebouwd op de plek waar ik thuis hoor. 

Het geeft een onbeschrijfelijk fijn gevoel en een enorme troost om te weten dat er nog een hele andere wereld bestaat. Deze bevindt zich niet ver weg, maar precies onder je neus. Door weer te leren spelen kom je daar terecht en je weet dat het ook allemaal totaal anders kan.

Jeroen Boerstra