Je moet het zelf maken

Je moet het zelf maken

Kinderen krijgen als ze jong zijn nog volop alle hulp van de ouders in een "normaal" gezin. Als een baby huilt, dan krijgen ze gelijk wat ze willen. Zo hoort het ook, maar er is ook iets geks aan de hand. Tegenwoordig leven we in een maatschappij waarin elke behoefte, elk verlangen perfect moet worden bevredigt. Als dit lukt, dan denken we succes te hebben. Omdat we vooral leren wat onze omgeving vindt dat wij nodig hebben, krijgen wij uiteindelijk niet de juiste hulp. We worden aan alle kanten geholpen op een eenzijdige manier. Ze helpen ons met de dingen die zij belangrijk voor ons vinden. We komen er dan dus nooit achter wat voor ons belangrijk is. We leren dingen te willen waar alleen anderen ons bij kunnen helpen. Dit noemen we aangeleerde hulpeloosheid. Je kan uiteindelijk geen invloed meer uitoefenen op de gebeurtenissen die je overkomen.

Als je je best doet op school, dan behaal je de gewenste resultaten die in de antwoordboekjes staan. Door deze prestatie krijg je een voldoende. De omgeving bepaald dus of je een voldoende bent. Zo werk de hele maatschappij. Als je het het volgens de algemene normen en waarden goed doet, dan krijg je een snoepje. Doe je dat niet, dan krijg je straf. We leven op deze manier in een kinderachtige, wantrouwige wereld met weinig kans op eigen ontwikkeling. Als je hier bewust van wordt, dan kun je dus ontsnappen aan deze wereld en beginnen een eigen Tussenwereld te maken. We moeten niet meer worden beïnvloed door een beloningssysteem. Als we te beïnvloeden zijn door "snoepjes" dan blijven we naar de pijpen van anderen dansen en doen we altijd wat de ander begeert. De ander kan een persoon, onze cultuur, onze maatschappij, onze gewoonten, onze koppigheid of onze angsten zijn. We moeten voor een eigen identiteit hoe dan ook loskomen van de ander. Daar hebben we een positief Tussenland voor nodig.

Er komt een dag dat je gaat beseffen dat je er alleen voor staat en daar worden we op school niet klaar voor gestoomd. We leren precies wat de wereld van ons wil, maar niet wat wij van de wereld willen. Doordat we hebben geleerd om onze "te korten" op te moeten vullen, wordt genieten via consumptie ons levensdoel. Onze omgeving blijft zijn best doen zodat we blijven denken dat we nodig hebben met datgene waar ze ons mee helpen. Zo blijven we afhankelijk van anderen en wordt onze eeuwige leegte nooit opgevuld. Zolang we hier in vast blijven zitten vullen we onze knagende leegte kunstmatig op met producten en hulp van anderen. We leven dan nog steeds als huilende baby's waar door de buitenwereld een speen in de mond wordt gedrukt. We zijn dan weer even zoet.

Om dit hele scenario te voorkomen hebben we een buffer nodig die als filter kan dienen. Wij hebben gelukkig een natuurlijk mechanisme in ons systeem waardoor wij ons hier tegen kunnen wapenen. Kinderen beginnen als vanzelf te tekenen. Deze drang hebben we allemaal in ons. Tijdens het tekenen maak je voor jezelf een buffer tussen de buitenwereld en je binnenwereld. Deze buffer wordt je eigen wereld. Tekenen helpt kinderen en volwassen om een begin te maken aan de bouw van een eigen wereld. Op papier leren we alle basisregels van het creatie proces. Dit zijn universele natuurwetten die we overal kunnen toepassen. Kinderen beginnen te tekenen om deze wetten en regels te doorgronden. Helaas krijgen ze niet de juiste begeleiding om hun beeldtaal verder te ontwikkelen. Uiteindelijk stoppen ze met het maken van tekeningen en dus met het maken van een eigen wereld.

Als je aan het tekenen bent bouw je een eigen wereld met alle indrukken van binnen en buiten. Jij bent hier eigen baas. Niemand helpt je hier, dus je wordt niet beloond of gestraft. Je hebt zelf de verantwoordelijkheid. Als je stopt met tekenen, dan stopt de groei van jouw wereld. Door te tekenen leren kinderen en volwassenen dat ze verantwoordelijk zijn voor hun eigen wereld en eigen geluk. Niemand kan voor jou een eigen wereld maken, want deze wereld ziet er bij iedereen er ander uit. Iedereen ontdekt in zijn of haar positief Tussenland een eigen stijl van leven. De buitenwereld wil je altijd een bepaalde lifestyle opdringen, zodat ze bepaalde diensten en producten kunnen verkopen. Reclame's beloven dat je perfect gelukkig wordt als je dit maar koopt of dat maar doet. Doordat we steeds een te kort voelen zijn we hier vatbaar voor. We zitten gevangen in een vicieuze cirkel. Door de huidige maatschappij voelen we een te kort en deze vullen we kunstmatig op met hulp van buiten af en al snel voelen we weer en te kort. Zo blijven we maar doorgaan als we niet beter weten.

Onze speelruimte wordt ons al vroeg afgenomen, waardoor het onmogelijk wordt om alle informatie om ons en in ons rustig te verwerken. Beeldtaal ontwikkeling en beeldende vorming geeft ons de kans om deze speelruimte te creëren. Door het maken van kunst ontstaat inzicht in het creatie proces. Bij kunst gaat het altijd om kwaliteit en niet om de kwantiteit. We worden gedwongen om voor onszelf kwalitatief te bouwen.

Door zelf een wereld te creëren ontwikkel je doorzettingsvermogen, verbeeldingskracht, flexibiliteit, een eigen stijl, creativiteit, geduld, lef, verwondering, inspiratie, levenslust, zingeving, zelfvertrouwen, mededogen, zelfkennis, intelligentie, liefde, vrijheid, ruimte, etc. In de wereld van de kunst zitten alle aspecten van het leven verborgen. Als je weet hoe je beeldende kunst moet maken, leer je een nieuwe werkelijkheid te scheppen. Bij het tekenen zou het nooit om het eindresultaat moeten gaan. Het resultaat is mooi meegenomen en dient als bewijs en souvenir, maar het zou geen doel op zich moeten zijn. Je moet van dat hele beloningssysteem af zien te komen. Door op de juiste manier te leren tekenen, zodat beeldtaal een waarheidstaal wordt op papier, maak je een eigen handvat. Dit wordt de fundering van je eigen gemaakte wereld. Dit handvat zorgt ervoor dat je geen slaaf wordt van al je gedachten, gevoelens en invloeden van buiten. Je hebt een handvat nodig om niet heen en weer geslingerd te worden.

Tekenen zorgt voor een "handen uit de mouwen" mentaliteit. Je blijft niet meer wachten op hulp van anderen. Want je weet dat deze hulp een valse hulp is. Natuurlijk is het fijn om af en toe getroost te worden of hulp te krijgen van een ander. Het is heerlijk om je eens te laten verwennen, zolang je dit maar vanuit je eigen gemaakte positieve Tussenland doet.

Jeroen Boerstra