De vijf wereldreizen

De vijf wereldreizen

Voordat we een integer, waarachtig mens kunnen worden is het nodig om in het leven vijf wereldreizen te maken. De eerste wereldreis ondernemen we vaak onbewust. Het is de weg van het egoïsme en het zelfbelang. Ons ego zorgt ervoor dat we deze weg gaan. Als we niet oppassen kan deze reis soms een heel leven lang duren. De tweede wereldreis is de verdringing van ieder gevoel om geen pijn te hoeven lijden. Doordat de eerste reis zo lang heeft geduurd en je een bepaald gedrag hebt aangeleerd, kun je geen tegenslagen en weerstand meer verdragen. Je legt een grote steen op je gevoel en je doet er alles aan om deze natuurlijke prikkels te verdoven.De derde wereldreis is de weg van de wijsheid. Het gevoel wist om een of andere reden toch te ontsnappen en hierdoor kwam je erachter dat de vorige reizen je alleen leegte en zinloosheid brachten. Je verdiept je tijdens deze wereldreis in de hele zin van het (jou) leven.

Je komt na deze lange reis achter dat het de bedoeling is om jezelf te vinden zodat je weet wat jij voor de wereld en de wereld voor jou kan betekenen. Er volgt een vierde wereldreis: de weg van vroomheid. Je probeert zo'n goed mogelijk mens te zijn. Een mens is niet volmaakt en uiteindelijk moet je dat na deze lange weg accepteren. Je begint langzaam volwassen te worden en begint steeds beter te begrijpen waar het leven om gaat. Je wil er graag nog een schepje bovenop doen en er volgt een laatste wereldreis. De weg van ascese is de vijfde wereldreis. Door volharding en discipline dwing je jezelf om alles om te vormen. Je maakt van jezelf het mooiste mens mogelijk en je creëert een geforceerde balans in je leven. Al deze reizen kun je een heel leven lang volhouden, maar pas als je ze allemaal achter de rug hebt en rustig terugkijkt naar alle avonturen, dan kun je pas echt een eigen thuis creëren. 

Je komt er achter dat al deze avonturen slecht vanuit je eigen ijdelheid zijn ontstaan. Het was een steven naar een bepaald eindresultaat of prestatie. Zolang je dit blijft volhouden kun je nooit je ware zelf en de bedoeling van je bestaan vinden. Diep in ons hart zijn wij allemaal beelddragers. Dit is het beeld dat wij onbewust in ons meedragen en dit beeld verteld ons precies wie we zijn, wat we willen, wat we moeten doen en hoe we dit moeten doen. Pas als je alle wereldreizen achter de rug hebt sta je open voor een nieuwe weg. De laatste reis is de reis die je thuis brengt. Je begint te begrijpen waarom je al deze wereldreizen hebt willen maken. Dit komt door het grote ontzag en eerbied dat je hebt voor het leven. Je wilt er ten koste van alles iets van maken en als dat niet lukt dan heb je de neiging om ver weg te vluchten. Toch komt de drang om te willen leven weer naar boven en je probeert alle wegen uit om dit voor elkaar te krijgen. Bepaal voor jezelf in welke wereldreis je op dit moment zit. Alleen door naar je gevoel te luisteren kun je deze beëindigen en aan een nieuwe beginnen.

Als we al deze kostbare ervaringen achter de rug hebben, dan kunnen we rustig zitten en terugblikken. We komen erachter dat de meest fijne en kostbare momenten niets met streven, prestatie en resultaat te maken hadden. Juist op de momenten dat we dit waren vergeten waren we het meest gelukkig het kreeg het leven zin. We komen erachter dat we ervoor moeten zorgen dat we alle momenten op dezelfde manier moeten behandelen. Doordat we beelddragers zijn, wordt het nu tijd om deze beelden naar boven te halen en leren te begrijpen.  Als je alle zinvolle momenten met elkaar vergelijkt, dan zie je dat ze allemaal een belangrijke overeenkomt hebben. Al deze momenten zijn ontstaan doordat we aan het spelen waren. We waren even aan het spelen in ons hoofd, met het leven, met de mensen en dingen om ons heen. Spelen is de ware uiting van de liefde. Spelen wil niet zeggen dat we het leven of de situaties niet serieus nemen. Door te spelen toon je juist eerbied en ontzag voor het leven. Tijdens het speen ben je helemaal wie je moet zijn. Het is dus belangrijk dat we weer leren spelen met en in het leven. 

Tijdens het spelen komt het juiste beeld dat je van jezelf en het leven meedraagt onbewust naar boven. Je kunt jezelf hier bewust van maken als je deze beelden probeert te ontcijferen tijdens het spelen. Dit is de reden waarom kinderen zo graag tekenen. Tekenen is de overtreffende trap van spelen als je het op een ongedwongen manier doet. Tijdens het tekenen slaan we twee vliegen in één klap. We zijn aan het spelen en onze beelden die we in ons dragen komen naar boven. Tekenen is niet voor niets heel confronterend en de meesten zeggen dus liever dat ze het niet kunnen of dat ze het niet leuk vinden. Zolang je niet durft te tekenen, durf je niet serieus te spelen. Het is de enige manier om alle beelden waarmee jij jezelf kunt maken naar boven kan halen. 

Tijdens het tekenen maak je altijd één van de wereldreizen. Pas als je het eindresultaat, de druk en de prestatie los kan laten, maar wel probeert je steeds verder te ontwikkelen in het tekenen, dan kun je alle wegen bewandelen en uiteindelijk thuis komen. Tekenen is voor onze ontwikkeling als mens dus van het allergrootste belang. We komen er achter dat we hier zelf helemaal verantwoordelijk voor zijn. Niemand anders kan jouw beelden die je met je meedraagt naar boven halen. Dat kan alleen jij.

Jeroen Boerstra